z głową
Słownik polsko-niemiecki PWN
głowa f Kopf m, Haupt n
głowa państwa Staatsoberhaupt n
przen wybić sobie coś z głowy sich etw aus dem Kopf schlagen
zawracać komuś głowę j-m den Kopf verdrehen
goły
nackt
(o oku) bloß
z gołą głową barhaupt
przen nocować pod gołym niebem unter freiem Himmel nächtigen
pot (bez grosza) abgebrannt, ohne Geld
obrażenie n
(zniewaga) Beleidigung f
med (skaleczenie, rana) Verletzung f
odnieść lekkie 〈ciężkie〉 obrażenia leichte 〈schwere〉 Verletzungen erleiden
obrażenia 〈rany〉 głowy 〈ręki〉 Verletzungen am Kopf 〈Arm〉
umrzeć z powodu odniesionych obrażeń seinen Verletzungen erlegen
strzał m Schuss m
strzał z pistoletu 〈karabinu〉 Pistolen- 〈Gewehr〉schuss m
strzał w potylicę 〈pot w tył głowy〉 Genickschuss m
